Schab suszony z pończochy w końcu i u mnie:)

Na ten schab miałam ochotę już bardzo dawno; jak tylko pojawiał się na kolejnym blogu, to zaraz sobie obiecywałam, że jutro na pewno kupię stosowny kawałek schabu i zrobię. I tak robiłam rok chyba;) Ale nieważne ile trwało przymierzanie, ważne, że w końcu zrobiłam:)

Wędlinę domową robiłam już na kilka sposobów: jako mięso pieczone na soli,  metodą 5 minutową, a także pieczoną wg Pięciu Przemian (ten ostatni przepis - na pierś indyczą - cieszył się na moim blogu  wielkim powodzeniem przed Wielkanocą).

Teraz doszedł następny, a nawet dwa, bo przepis, który dzisiaj prezentuję występuje w 2 opcjach i pewnie drugą też wypróbuję, bo jest nawet bardziej popularna niż ta, tylko, że dużo cukru potrzeba, a mnie nie za bardzo z cukrem jest po drodze. 

W tym przepisie też jest cukier w niewielkiej ilości, ja zastąpiłam go ksylitolem, ale potem jednak sypnęłam trzcinowego, bo nie byłam pewna, czy akurat ksylitol zapewni to, co cukier ma zapewnić;)

Przepis jest na 1 kg schabu, ja kupiłam mniejszy kawałek. Przyprawy można dać takie jakie się lubi, ja dałam takie, pewnie następnym razem coś zmienię.

Inspirowałam się przepisem z bloga Kuchnia szeroko otwarta. 

Składniki:

* ok. 600 g schabu

* łyżka soli

* 1 łyżka majeranku

* 1/2 łyżki czosnku niedźwiedziego

* 1/2 łyżki tymianku

* 1/2 łyżki oregano

* 3 ziarenka jałowca

* kilka ziarenek pieprzu czarnego

* kilka kulek ziela angielskiego

* 5 wyciśniętych ząbków czosnku

* 2 liście laurowe

* 1/2 łyżki płaskiej ksylitolu (plus dodatek cukru brązowego)

Schab umyłam, wysuszyłam i natarłam "marynatą" sporządzoną z utartych w moździerzu ziaren wymieszanych z resztą przypraw. Włożyłam do szklanego naczynia, przykryłam i umieściłam w lodówce.

Dwa razy dziennie przez 5 dni wyjmowałam schab z naczynia, lekko go osuszałam papierowym ręcznikiem (puszczał soki) i wkładałam z powrotem. 

Po 5 dniach umieściłam, nie bez trudu, w podkolanówce, zawiązałam i chodziłam po kuchni szukając najlepszego nań miejsca, czyli ciepłego i wygodnego do zawieszenia pończochy. 

I padło na reling nad kuchenką gazową. 

Miałam co prawda obawy, czy para z czajnika i garnków nie spowoduje, że schab zamiast się wysuszyć, to się ugotuje, ale po codziennym obmacywaniu wszystko wskazywało na to, że jednak się suszy:)

Wisiał tam następne 4 dni, a po tym czasie pończochę rozcięłam, wyciągnęłam skurczony kawałek schabu i ukroiłam od razu plaster z brzegu do spróbowania. Był mocno wysuszony, mógłby służyć spokojnie za prowiant wojenny, ale dalsza część już była ok, choć wydaje mi się, że im mniejszy kawałek, tym krócej powinien się suszyć, więc następnym razem zakończę suszenie po 3 dniach, a nie 4, albo zwiększę ilość schabu.

Tym sposobem można zrobić nie tylko schab, ale również karczek, łopatkę lub szynkę. 

Jeśli lubicie taką surową wędlinę, to koniecznie zróbcie, przypomina  w smaku polędwicę tzw. łososiową (skąd taka nazwa?), jest naprawdę świetny:)

"Wierzyć, to znaczy nawet nie pytać jak długo jeszcze mamy iść po ciemku"

ks. Jan Twardowski