Placek z kapusty, czyli kapuściana pizza;)

 

To jest wpis z daniem, które pierwszy raz zrobiłam w czasach przed opuszczeniem bloga, czyli 3 lata temu.
Robiłam je potem kilka razy w czasie przerwy w blogowaniu (ostatnio nawet wiosną tego roku), ale zdjęć z tych wersji nie mam (bo myślałam, że już nie wrócę, więc zdjęć już nie robiłam), zdjęcia więc są tylko z pierwszego razu. I tekst też z tego czasu. 

*****

Kilka dni temu, będąc na placu targowym, wypatrzyłam cudownej urody białą kapustę, a raczej kapustkę, bo była to maleńka jednoosobowa główka. A że miałam do wypróbowania przepis na kapuściany placek, a nie chciałam kupować dużej kapusty, bo nie miałam pomysłu jak tą resztę spożytkować, więc szybko skorzystałam z tej okazji i ją zakupiłam.
Zamiast prostego placka (jaki miałam w planie) zrobiłam placek z dodatkami tak, jak robię pizzę😊.
Za kilka dni zrobiłam taki placek z kapusty czerwonej, a za kolejne kilka z włoskiej, ale najlepszy był ten pierwszy - z białej.

Składniki na porcję:
* ok. 150 g kapusty białej
* 2 średnie jajka
* tłuszcz do smażenia - u mnie smalec gęsi
* sól, pieprz, lubczyk, czosnek mielony lub inne ulubione przyprawy

Na wierzch:
* sos pomidorowy
* boczek pokrojony na plasterki
* starta mozzarella
* szczypiorek

Kapustę pokroiłam, jajka lekko roztrzepałam, wymieszałam z przyprawami i przełożyłam zawartość miski na patelnię z rozgrzanym tłuszczem.

Jak ściął się wierzch przełożyłam placek na drugą stronę i chwilę jeszcze trzymałam na ogniu, aby kapusta z wierzchu się upiekła. 
Przekłada się bardzo zgrabnie i bez uszczerbku dla formy za pomocą talerza albo pokrywki.
Po usmażeniu nałożyłam na wierzch sos pomidorowy i boczek, posypałam startą mozzarellą, która pod wpływem ciepłego placka się rozpuściła.
Na koniec posypałam szczypiorkiem.
Było to niespodziewanie pyszne!

"To, co uchodzi za miłość w powszechnym ludzkim rozumieniu to jedynie przywiązanie, zależność i zaborczość."

David R.Hawkins