Surówka z topinamburem

Topinambur kojarzył mi się do tej pory z warzywem podobnym w zastosowaniu do ziemniaka, czyli - aby był jadalny - należy go ugotować lub upiec.  Jakoś też niespecjalnie mnie do niego ciągnęło. Nie wydawał mi się szczególnie atrakcyjny, a w dodatku drogi.

Jakiś czas temu, stojąc na targu w kolejce po brukselkę, zagadnęłam pana przede mną kupującego topinambur co z tym warzywem on mianowicie robi. I pan podzielił się ze mną informacją, że jada na surowo.

Jako, że oferowany był w atrakcyjnej cenie zakupiłam degustacyjną ilość i tak oto stał się topinambur moim kulinarnym kolejnym odkryciem!

Na surowo! Koniecznie spróbujcie, w ogóle żadnego ziemniaka nie przypomina, nawet w konsystencji.

Najpierw go obrałam, odcięłam kawałek i poddałam degustacji. Jak się przekonałam, że smakuje (jest delikatnie słodkawy), to połączyłam właśnie z rzepą i dorzuciłam żurawinę. Wyszła pyszna, słodko-ostra surówka.

Kilka pozostałych kawałków wrzuciłam do gotującej się na parze brukselki i tak ugotowany, bez żadnych dodatków, pochłonęłam. Uparowany jest jeszcze słodszy, przy czym należy go gotować/parować krótko, bo szybko staje się miękki i papkowaty.

Tutaj jego historia i lista zalet.

Składniki na surówkę:

* topinambur

* rzepa lub rzodkiew

* żurawina

* ew. sok z pomarańczy/cytryny

"Jedyna możliwość żonatego mężczyzny, by w domu mieć ostatnie słowo, to przyznać rację żonie"

Autor (?)