Kasza jaglana w potrawce z zielonym groszkiem

Przyszedł mi smak na jakiś rodzaj potrawki, coś w typie curry, ale bez curry. 
Za to z białą fasolką, której puszkę miałam w zapasie. 

Z daniami z dodatkiem strączków jest taki problem, że trzeba je planować z co najmniej jednodniowym wyprzedzeniem, żeby strączki zdążyły się odmoczyć (poza soczewicą). I jak przyjdzie nagle na nie ochota, to pozostaje tylko puszka, dlatego zawsze jakąś dyżurną trzymam w spiżarni.
Miałam też papryki we wszystkich kolorach, a  dopełnieniem dania miała być kasza jaglana.

Już na etapie przygotowania składników okazało się, że fasolka z puszki nie nadaje się do jedzenia: nie dość, że miała jakiś szary kolor, to w smaku bardziej przypominała mydło niż cokolwiek, a na pewno nie fasolę. 

Poszła do kosza, a ja poszłam ponownie do spiżarni z nadzieją, że znajdę tam puszkę ciecierzycy. Ciecierzycy nie znalazłam, ale była za to puszka zielonego groszku. Przez moment miałam wahanie, bo groszku używam jedynie do sałatki jarzynowej i nie mam z nim żadnych doświadczeń, ale w końcu stwierdziłam, że nic przecież nie ryzykuję i groszek wzięłam.

Składniki na 2 porcje:

* 200 ml wody

* 3 łyżki kaszy jaglanej

* niecała puszka zielonego groszku

* 200 ml przecieru pomidorowego - ja używam Dolce Gusto albo Podravka

* po 1/3 papryki zielonej, żółtej i czerwonej

* 1/2 dużego pora

* łyżka masła sklarowanego lub oleju kokosowego

* sól

* ząbek czosnku

* sypnięcie lubczyku

Najpierw na wrzątek wrzuciłam kaszę, wymieszałam, zmniejszyłam do minimum ogień, przykryłam garnek i gotowałam 15 min. 

Gdy kasza się gotowała przygotowałam resztę, czyli najpierw odcedziłam groszek używając do tego mojego ostatniego nabytku, któremu nie mogłam się oprzeć, gdy go zobaczyłam w TK Maxxie. Kosztował w dodatku parę złotych, więc ani chwili się nie zastanawiałam do czego może być przydatny;)

Kupiłam, przyniosłam do domu i szukam nań zastosowań - na razie łowię nim pierogi i odsączam puszki, a że obie czynności robię bardzo rzadko, to jestem chętna na wszelkie podpowiedzi do czego takiego ustrojstwa można jeszcze używać.

Wracam do potrawki: pokroiłam w kostkę papryki i w półplasterki pora. Rozgrzałam w woku masło, wrzuciłam pora, chwilę go smażyłam do zeszklenia, dorzuciłam wyciśnięty ząbek czosnku, sypnęłam lubczyku, dodałam papryki. Podlałam trochę wodą i dusiłam pod przykryciem kilka minut. Dodałam sos pomidorowy, posoliłam, znów chwilę dusiłam,  na koniec wsypałam groszek, doprowadziłam do wyrównania temperatury, zdjęłam  z ognia i wymieszałam z kaszą.

Wyszło tak dobre, że drugą porcję zamierzałam zjeść tego samego dnia na kolację i gdy mąż się zapytał, czy mógłby się nią poczęstować, to z jednej strony się ucieszyłam, że ma ochotę (bo nie zawsze ma na moje wynalazki;), a z drugiej było mi żal, że to nie ja ją zjem.

To jest takie niepozorne danie kryjące w sobie całą głębię smaku! Po prostu pycha!

"Człowiek, który potrafi rozmawiać z drzewem zwykle nie potrzebuje psychiatry. Niestety, sporo ludzi uważa inaczej."

Phil Bosmans