Domowe mleko kokosowe i krajanka ekstremalnie orzechowa

Mam do realizacji kilka przepisów z mlekiem kokosowym, więc przy okazji ostatnich zakupów sięgnęłam po puszkę mleka A-Tip, które zawsze kupuję, bo w przeciwieństwie do innych obecnych w sklepach (zwykłych, nie ze zdrową żywnością) ma w swoim składzie tylko 2 składniki, czyli kokos i woda.
A raczej, jak się okazuje, miało, bo tym razem jednak coś mnie skłoniło, żeby przeczytać skład jeszcze raz i jakież było moje zdziwienie, gdy lista składników z 2 wydłużyła się do kilku!  

Nie chciało mi się wierzyć, sprawdzałam kilka razy i nawet wróciłam jeszcze raz do półki, czy aby na pewno to to samo mleko, które uważałam dotąd (kierując się składnikami) za produkt o takim składzie o jaki mi chodziło, czyli najprostszym z możliwych.

Za kilka dni na blogu Wegetarinki pojawił się przepis na mleko kokosowe z wiórków i adnotacja, że dotąd kupowała mleko w sklepie i miało skład ok, a odkąd pojawiły się inne dodatki w składnikach zaczęła robić mleko sama. I to chodziło o to samo mleko! Ciekawe... nagle się ocknęli i dopisali to, co pewnie zawsze tam było...? Czy ktoś ich zmusił...

Jakby nie było, smutna refleksja jest taka, że czasem czytanie etykiet i tak na niewiele się zdaje:(

Ale, jak to powiadają (a ja mocno w to wierzę), "nie ma tego złego...", bo w związku z tym postanowiłam zrobić mleko sama, tak jak kiedyś zaczęłam robić mleko sojowe. 

Robi się bajecznie prosto i jest w smaku takie jak sklepowe, więc na pewno już mleka puszkowego nie kupię! Jedyna różnicą jest taka, że po pobycie w lodówce na wierzchu zrobiła się twarda skorupka (chyba się zestalił kokosowy tłuszcz) i trzeba mleko podgrzać, żeby miało znowu jednolitą konsystencję. I pewnie po to, aby tak się z puszkowym mlekiem nie robiło dodaje się te wszystkie emulgatory...

Przepisów ponoć jest kilka, ja skorzystałam z przepisu Wegetarinki.

 

Domowe mleko kokosowe z wiórków 

Szklankę wiórków zalałam szklanką wrzątku i zostawiłam na jakiś czas - było napisane, że ok. 2 godziny, ale ja zalałam wieczorem, przypomniałam sobie o tym późną nocą i nie chcąc budzić domowników odgłosami blendera odłożyłam sprawę do rana. Wiórka więc nieźle wymiękły;)

Rano dodałam 1/2 szklanki wrzątku i zmiksowałam papkę wiórkową na tyle, na ile poradził sobie mój blender, po czym przerzuciłam ją na gazę umieszczoną nad miską i po lekkim przestygnięciu wycisnęłam mleko (większa część oczywiście wcześniej już się przez gazę przesączyła). Wyciśnięte wiórka przełożyłam do blendera, zalałam znów 1/2 szklanki wrzątku i znów dobrze wymiksowałam i zrobiłam to samo, co za pierwszym razem.

W efekcie tej pracy powstało mleko kokosowe i kulka odpadów wiórkowych, które podobnie jak okarę przeznaczyłam jako dodatek do ciasta:)

Krajanka ekstremalnie orzechowa

Po wyprodukowaniu mleka od razu przystąpiłam do produkcji krajanki orzechowej,  którą znalazłam kilka dni temu na blogu Zdrowienawidelcu i zapisałam w folderze do realizacji:)

Zmniejszyłam ilość składników i dorzuciłam siemię lniane, bo zostało mi  świeżo zmielone po śniadaniu, a także dodałam miód.

Składniki:

• 1.5 szklanki orzechów włoskich
• ok. 1/2 szklanki mleka kokosowego
• łyżka kopiasta ksylitolu
• 2 łyżki miodu
• 2 łyżki zmielonego siemienia lnianego
• łyżka masła sklarowanego

Orzechy zmiksowałam i tradycyjnie już nie wyszła mi z tego gładka pasta, tylko masa z wyczuwalnymi drobinkami czy wręcz kawałeczkami orzechów. 
Masę wymieszałam z pozostałymi składnikami oprócz masła i miodu i wrzuciłam na patelnię. Smażyłam ją kilka minut na małym ogniu często mieszając, żeby się nie przypaliła. Po tym czasie dodałam masło i dalej smażyłam, w sumie ok. 15 min. a po zdjęciu z ognia i lekkim przestudzeniu dodałam miód i jeszcze raz wymieszałam.

Przełożyłam masę do wyłożonej papierem okrągłej foremki, choć lepsza może by była foremka prostokątna, ale w sumie jakie to ma znaczenie;)

Przybrałam orzechami i wstawiłam do lodówki.
Po uwolnieniu z papieru okazało się, że krajanka jest bardzo niewielkiej grubości, ale po pokrojeniu trójkątne porcje wyszły całkiem ok.
Przy pierwszej degustacji dodałam jeszcze trochę miodu na wierzch, bo wydawało mi się, że krajanka jest za mało słodka, ale później jadłam już bez tego dodatku:)

  

"Sa­mot­ności, ja­kaś ty przeludniona! "

S. J. Lec